Ter voorbereiding op de start van het seizoen reed ik zaterdag 10 maart de eerste editie van de Bar-End Marathon in Apeldoorn. Een nieuwe wedstrijd op de kalender, uiteraard was ik erg benieuwd wat voor een parkoer we konden gaan verwachten.
Door de regen die ‘s-nacht was gevallen had ik vooraf al gedacht dat het een modder boel zou gaan worden.
Dus gekozen om op pad te gaan met de Peyote van Vittoria, een snelle band met voldoende noppen voor genoeg grip als het wat modderig wordt.
Om 10:10 uur was de start van de Halve Marathon, er zat maar een klein tijdsverschil tussen hele en de halve Marathon en we reden al erg snel achterop langzamere renners van de 105 km.
Ik had een doel voor ogen deze wedstrijd, mijzelf vooraan in de wedstrijd zien te houden en reageren op iedere aanval die er werd geplaatst om zo steeds in de kopgroep te blijven rijden en niet achter de feiten aan te hoeven rijden. Dit om de hardheid terug te krijgen en te durven koersen.
Het parcour was erg afwisselend met vele snelle stukken maar her en der was de ondergrond flink modderig, het koste hier extra energie om de fiets onder controle te houden om niet weg te schuiven maar ook werden we getrakteerd op mooie afdalingen. Geen technische hoogstandjes maar voor nederlandse begrippen was het bijzonder.
Op de eerste belangrijke passage, die voor mij onverwachts kwam -omdat ik geen parkoer kennis had- liet ik me toch verrassen door een aantal korte felle klimmetjes. Gelukkig reed ik op een 5de plek van de kopgroep en kwam ik er toch redelijk doorheen maar door een foutje van een renner voor mij moest ik even van de fiets op zo’n steil klimmetje.
Een klein stukje rennen naar de top en snel weer op de fiets gelukkig kon ik samen met 2 andere renners snel weer bij de eerste 3 renners aansluiten. De toon was gezet, het zou een harde strijd gaan worden en iedereen wilde zich natuurlijk van zijn beste kant laten zien.
Na de eerste lus van 35 km waren we nog maar met 5 renners over. Op een passage met achterblijvers kreeg ik het zelf heel even lastig doordat ik er niet heel makkelijk voorbij kwam en moest ik een gat van bijna 50 meter laten vallen. geen paniek maar Ik zette toch alles op alles om weer vooraan aansluiting te krijgen met de 4 renners voor mij.
Net voor een bocht kon ik de kon ik de aansluiting maken, tijd om even op adem te komen was er niet, daar stonden mijn verzorgers met een nieuwe bidon die ik hard nodig had.
De andere renners zagen dat ook en dus zetten ze nog een keer flink aan om mij los te krijgen om mij nog een keer maximaal op de proef te stellen. Op het moment dat ik definitief weer de aansluiting maakte lieten ze gelijk het tempo zakken, zo kon ik zelf even op adem komen.
in de kopgroep zaten drie renners van het team Stappenbelt, Erik Groen, Rob Gabon en Marc Bouwmeester de vierde renner was Henk Jaap Moorlag. De mannen van Stappenbelt begonnen aan hun tactisch plan en begonnen om de beurt te demarreren. Ik voelde wel dat mijn benen al wel hadden geleden en het deed soms erg pijn om te reageren. Na 3 a 4 aanvallen waren ze er weer klaar en we reden weer met 5 renners door. Ze hadden blijkbaar de conclusie getrokken dat de krachtsverschillen te klein waren en dat ze ons er niet af zouden krijgen.
De samenwerking kwam weer op gang en het was wachten op de dingen die zouden gaan komen. Toen kreeg het wedstrijdverloop een wel hele plotselinge wending. We passeerde op ruime afstand een groepje ruiters maar een van de ruiters had haar paard niet onder controle en werd eraf geworpen. Het gevolg was dat het paard op hol sloeg en ONS achterna ging over de heide. In de blinde paniek van het paard liep het paard letterlijk over Marc Bouwmeester heen die dan ook gewond achterbleef. Voor ons was het echter niet over, het paard rende zeker zo’n 3 km lang met ons mee, pas in een verzorgingspost wisten ze het paard af te leiden van ons zodat wij ongestoord verder konden. Even bijkomen van de schrik en we pakte de wedstrijd weer op.
Richting de finale van de wedstrijd wist Erik Groen zich los te rijden van ons. Op een zwaar stuk reed hij van kop af aan weg. Door de flinke inspanning die ik had moeten doen om het paard voor te blijven kon ik niet meer reageren er zat gewoonweg niet meer in, het beste was eraf. In de laatste single-track verloor ik de strijd om de koppositie en ging ik als derde aan deze sectie, ook voor Henk Jaap Moorlag was het beste er af en hij moest Rob Gabon laten gaan, passeren was voor mij onmogelijk en de wedstrijd viel hierdoor in een definitieve plooi.
Met nog ca 500 meter te gaan nam ik de koppositie om zo als eerste door de laatste bocht te gaan, direct na de bocht begon ik aan mijn sprint en haalde met een paar centimeter voorsprong mijn eerste podium van dit seizoen binnen. Een 3de plaats achter Erik Groen en Rob Gabon is iets waar ik erg tevreden mee ben, zeker na wat er tijdens de wedstrijd gebeurd was.
Next Race:
18 Maart, NL Cup in Berlicum de GP Kivada / Olympia, de jaarlijkse opening van het Cross Country seizoen. Om 15:00 start mijn wedstrijd in Engelenstede te Berlicum, daar wordt ook ons team gepresenteerd aan de pers, sponsoren en publiek.
Sportvoeding:
4x 500 ml BYE! Endurance Booster.
2x BYE! Endurance Bar.
1x OTE Caffeine Energy Gel.
1x Powerbar Performance Smoothie.
1x Maxim Protein Bar.