BeMC 2017

BEMC 2017 De zwaarste marathon wedstrijd van de BeNeLux.

Nadat ik vorig jaar voor de eerste keer aan de start verscheen als belofte renner van deze loodzware meerdaagse in de Belgische Ardenne wilde ik hem dit jaar zeker niet overslaan. Natuurlijk wilde ik mijn prestatie van vorig jaar evenaren of misschien zelfs wel verbeteren. Evenaren zou dit jaar al een hele klus gaan worden doordat er grote namen aan de start stonden. Mathieu van der Poel, Hans Becking, Tiago Ferreira (huidige wereldkampioen marathon) en nog veel meer Internationale toppers. Donderdagochtend nog even een kort ritje gemaakt op de racefiets in Nederland om de benen nog wat los te rijden, daarna samen met de verzorgers gelijk in de auto gestapt richting België. Na een rit van 2 uur gearriveerd in La-Roche-en-Ardenne, bij ons appartementje Villa Clara waar we de komende dagen zouden verblijven. Auto uitladen, spullen alvast klaar zetten en richting het centrum voor een avondmaal en natuurlijk mijn startnummer ophalen voor de komende drie dagen.

Dag 1: Etappe 1 La Roche – Tenneville – La Roche (87km, 2400hm)

De start van de eerste etappe was net als vorig jaar in het centrum van La Roche. Ook dit jaar weer mocht ik opstellen in het eerste vak voor de UCI renners en werd ik als 42ste opgeroepen, ik stond hiermee in het midden van het startveld. Niet erg gunstig voor de eerste bocht maar meer opties waren er niet en ik moest het er maar mee doen. Na het fluitsignaal konden we 100 meter doortrekken voor het al gelijk stilstond voor de eerste bocht rechtsaf. Na deze krappe bocht volgde de eerste beklimming van 4 Km. Meteen lekker warm worden en er rustig achteraan fietsen was geen optie omdat ik wilde strijden voor de UCI punten, ik moest en zou volgen. Ik kon mijzelf rond plek 30 handhaven en kon deze plek goed vasthouden in een groep van 10 man. De Belgische Ardenne staan bekend om haar korte en steile klimmetjes. Daar kwam ik de eerste 10 Km ook weer direct achter doordat ik nog niet helemaal in mijn ritme zat moest ik af en toe een gaatje laten na een bocht maar ik kon steeds weer aansluiten. Ineens kwam Tiago (Regerend wereldkampioen marathon) mij voorbij gereden die was terug geslagen door een lekke band. Ik besloot in het wiel te gaan zitten en te volgen dit lukte aardig en kon in het wiel meerijden. Totdat er een lange klim aankwam ik liet hem gaan om mijzelf niet op te blazen en schakelde een tandje terug. “Een harde klap en een crank die vast sloeg”. Hu?? is mijn ketting van de 36t naar de 10t geschoten, afstappen ketting goed leggen even controleren of alles goed is en weer opstappen. Bij het opstappen merkte ik al snel dat mijn ketting het niet goed meer deed, zeker als er kracht op kwam sloeg deze de hele tijd over. Even friemelen aan mijn schifter in de hoop daar nog wat mee te kunnen bereiken maar helaas hij bleef overslaan. Er was geen andere optie dan doorrijden en hopen dat de schade beperkt blijft. Helaas op 14 km, sloeg dan alsnog het noodlot toe en brak mijn ketting. Na een klein vloek momentje en veel teleurstelling mijn ketting gepakt en proberen te repareren. Helaas was de ketting dusdanig verbogen op meerdere plekken dat dat ook geen optie was. Gelukkig was de verzorging op maar een kleine kilometer afstand. Doorgelopen naar de post om daar mijn ketting te vervangen. De ketting was erg snel vervangen en kon ik binnen 3 min weer verder fietsen. Helaas merkte ik na een paar minuten pas dat mijn ketting verkeerd door de derailleur ging en kon ik weer stoppen. Met hulp van omstanders kon ik mijn ketting weer goed door de derailleur laten lopen maar dit koste me zeker 15 min. Ondertussen had ik zeker 30 min stil gestaan en kon ik beginnen aan mijn achtervolging ergens in de achterhoede van het veld op plaats 400. Met nog 60 km te gaan besloot ik alles te geven wat ik had om zoveel mogelijk goed te maken. de ene naar de andere renner passeerde ik maar nog steeds geen spoor te bekennen van de UCI renners. Tijdens de laatste klim 5 km van de etappe haalde ik ineens 10 UCI renners in dit gaf natuurlijk een goed gevoel en kwam nog redelijk met een tevreden gevoel over de streep na de eerste dag. Ik kwam als 137ste overall binnen op 1:01 uur van de winnaar. 68ste Bij de Elite renners. Na de eerste etappe had ik gelijk mijn fiets weggebracht naar de Specialized fietsenmakers. Deze hebben mijn fiets weer klaar kunnen maken voor de 2de etappe waarvoor dank. Sportvoeding: 3x 500ml BYE! Endurance Booster. 3x 500ml BYE! Isotonic Sportdrink. 3x BYE! Endurance Bar. 1x BYE! Energy Gel. 1x 300ml Qwin 100% Whey Protein. 1x Sis Rego Protein Bar (Chocolate Peanut).

Dag 2 : Etappe 2 La Roche – Houffalize – La Roche (100km, 3050hm)

De tweede Etappe met de start voor het hotel op de grote weg, ik werd opgeroepen als 68ste en stond achteraan. Bij het fluitsignaal hield ik mijzelf even in om daarna gelijk 60 plaatsen goed te kunnen maken. Iedereen ging rechts rijden waardoor links veel ruimte ontstond hierdoor kon ik vooraan mijn plaats innemen net achter de toppers. Na 3 Km redelijk vlak te hebben gereden op de weg, kwam de eerste beklimming van de dag. Deze was iets minder zwaar dan de eerste dag, maar nog steeds een pittige. Ook bij deze beklimming besloot ik mijn eigen tempo te rijden en mijn concurrenten in de gaten te houden en daarmee mee te gaan. Na 1,5 km vlakte het weer af en ging het tempo gelijk omhoog rond plek 25 reed ik in een mooi groepje. Dat het vandaag afzien ging worden dat wist iedereen en werd er veel naar elkaar gekeken en wou niet iedereen het kopwerk doen. Op een mooie single-track net voordat we Houffalize inreden moesten we even van de fiets af voor een smal stukje langs een rots. Mijn voorganger liet iets vallen uit zijn zak, hij stopte om het op te rapen maar daardoor hield hij veel renners op………hierdoor waren er 8 renners vanuit onze groep weggereden. Ik zat vast achter hem op de technische passage en hij maakte erg veel fouten waardoor het gat alleen maar groter werd. Ik besloot af te stappen en hem voorbij te rennen, dat lukte en ik knalde in een keer weer naar de 8 ontsnapte renners. We passeerde de verzorging, ik kreeg van de verzorger te horen dat ik een gat van 50 sec had  op de groep voor mij. Na 6 km gas geven kon ik elke klim steeds dichterbij komen en kon ik uiteindelijk ook dit gat dicht rijden. Meteen merkte ik wel dat ik een hele prestatie had geleverd, het niveau renners waar ik naar toe was gereden kon ik nog niet lang geleden niet eens volgen, maar hopen dat deze inspanning niet later in de wedstrijd mij zou opbreken. We naderde het oude wereldbeker parkoers van Houffalize, een paar pittige afdalingen en een hele steile beklimming terug naar de top. Na het wereldbeker parkoers kwamen we weer door de verzorging heen. Ik pakte nog wat eten en drinken aan daar kreeg ik te horen dat ik op de 27e plaats reed (er geen een klein rilling door mij heen, hier had ik nog nooit gereden). Door het continue klimmen en dalen viel onze groep uit elkaar en kwam ik samen met Ramses Bekkenk tussen twee groepjes te rijden. Tot aan 80 km lukte dit aardig, helaas begon ik lichtjes aan wat kramp gevoelens te krijgen. Het enige wat ik kon doen was hem laten lopen en mijn eigen tempo gaan rijden en goed eten en drinken. Ik werd nog door een 4-tal renners ingehaald maar aansluiten met kramp was niet te doen. Na een aantal eenzame kilometers kwam ik aan de oever van de Ourthe. Aan de passage door deze rivier had ik vorig jaar nog wat slechte herinneringen over gehouden. Ik bereide mij voor op een koude en natte passage. Maar niets was minder waar het water had een nog enigszins aangename temperatuur en de stroming was rustig, daardoor kon ik rustig overstekken en aan de overkant weer op de fiets te springen. De passage door de Ourthe had mijn kramp ook goed gedaan en was verdwenen. De laatste 15 km kon ik weer mijn tempo herpakken en aansluiten bij een groepje. Na 4,5 uur kwam ik zeer tevreden als 37ste overall binnen. Ik had een hele inhaal slag gemaakt onderweg. In het algemeen klassement was ik van plek 68 gestegen naar plaats 42. Voor de laatste dag moest ik er nog minimaal 7 plaatsen goed maken voor UCI punten, geen gemakkelijk opdracht want in tijd was dat nog 20 minuten. Maar mijn doel was natuurlijk zo ver mogelijk te zien komen in de etappe uitslag. Sportvoeding:  4x 500ml BYE! Endurance Booster. 2x 500ml BYE! Isotonic Sportdrink. 4x BYE! Energy Gel. 3x BYE! Endurance Bar. 1x Powerbar Performance Smoothy (Peach). 1x BYE! Energy Shot. 1x BYE! Magnesium Shot. 1x 300 ml Qwin 100% Whey Protein. 1x Sis Rego Protein Bar (Chocolate Peanut).

Dag 3: Etappe 3 La Roche – ??? (72km, 2525hm)

De derde en laatste etappe. Bij het ontbijt voelde ik mijzelf nog zwak, zelfs misselijk, zeker mijn benen hadden er geen zin in. Met goede moed stapte ik op de fiets en begon aan mijn warming up maar het brakke gevoel was zeker nog niet weg. Ik nam plaats in het startvak en besloot er gewoon maar het beste van te maken. Bij het fluitsignaal probeerde ik weer links voorbij naar voren te rijden, maar door de onduidelijkheid wist ik niet zeker of we na 500 meter al linksaf zouden slaan. Dus ik hield me even in. Na de bocht ging het gas weer open en probeerde ik op de 2de rij te gaan rijden. De laatste startklim was ook de makkelijkste, 5 km lang met een stijgingspercentage van 4% was deze goed te verteren. Waar ik er vorig jaar nog vanaf werd gereden kon ik dit jaar makkelijk volgen. We draaide het bos in en daar begon de wedstrijd echt, het hele veld werd voor een laatste keer op een lint getrokken, iedereen probeerde elkaar in te halen door de drang om vooraan aan te sluiten. Bovenaan reed ik voor plek 20 in een groepje van 15 man, het brakke gevoel was weg en misselijk was ik ook niet meer. Ik had super benen. Ik reed mooi voorin mee en probeerde voorin de groep te blijven rijden. De eerste modder passage kreeg ik de volle laag van mijn voorganger, Ik hield even in zodat ik wat meer zicht had maar mijn bril was te smerig en maakte een schuiver met mijn voorwiel. Ik moest even met een voet aan de grond maar dat was gelukkig alles. Ik moest helaas wel weer een gat dicht rijden, op de volgende klim kon ik weer aansluiten. Dit was net op het juiste moment, we kregen een lange rechte weg voor de kiezen met veel tegenwind nu kon ik gelukkig uit de wind zitten. De laatste dag reden we diverse lussen zodat toeschouwers en verzorgers ons meerdere keren voorbij konden zien komen. Hierdoor wist ik ook steeds precies waar ik reed door de informatie die ik van hun kreeg. Net buiten Borzee kregen we 3 zware beklimming kort achter elkaar, nog een stukje over de weg en we draaide rechtsaf voor een extreem steile beklimming, deze was gelukkig kort maar wel heel zwaar. De afdaling die erna volgende was een schitterend. Ik kon een mooie flow vinden en zo in een goede lijn afdalen. Na deze afdaling reden we naar de voet van de muur van Borzee. Deze beruchte beklimming van 200 meter heeft een gemiddeld stijgingspercentage van 23% met uitschieters ver boven de 30%. Na een pijniging van 2 minuten was ik eindelijk boven, de groep was nu helemaal uit elkaar gereden. We reden nog met zijn tweeën en daalde af naar de 2de verzorging daar pakte ik nog mijn bidon en gelletje aan. Rijdend op plaats 20 tussen de internationale top, wat een ervaring en ik was nog zeker niet kapot. Mijn Deense Compaan vertelde mij het slechte nieuws. “You have a flat tire”. Ik keek naar achter en kon mijn ogen niet geloven de band was inderdaad wat lucht verloren en reed op een iets wat slappere band. Ik probeerde nog door te rijden maar ik stuiterde met mijn velg op iedere steen die ik tegen kwam. Er was geen andere optie meer ik moest mijn band oppompen. Ik pakte mijn Co2 patroon en maakte deze gereed om mijn band op te pompen. Helaas weigerde de pomp om de lucht in de band te blazen, maar alle pogingen om er lucht in te krijgen leidde er alleen maar toe dat er meer lucht uit mijn band ging, en mijn patroon leeg raakte. Daar stond ik dan met mijn goede benen…………….met een volledig slappe band midden in de bossen. Weer een tegenslag te verduren. Ik reed de laatste dag met super goede benen op positie 20. Dit was de druppel die de emmer deed overstromen. Ik belde mijn verzorger op met de mededeling dat ik lek had en of hij terug wilde komen naar de tweede verzorging om mij daar op te halen. Ik besloot ermee te stoppen, Ik had zeker door kunnen rijden nadat ik een ander wiel had gekregen maar mentaal was het een enorme tegenslag nadat je 2 keer pech onderweg hebt in deze wedstrijd waar ik zo naar toe had geleefd en waar ik had gehoopt weer UCI punten te kunnen scoren. En de verloren tijd enigszins hebt kunnen goed maken. Een DNF in een wedstrijd waar ik zo ontzettend naar toe heb gewerkt, Balen……. We hebben het wiel om gewisseld en ik ben met de fiets terug naar het appartement gereden om de frustratie even los te fietsen. Sportvoeding: 4x BYE! Endurance Booster. 2x BYE! Energy Gel. 1x BYE! Endurance Bar. 1x BYE! Energy Shot. 1x Qwin 100% Whey Protein. Einde verhaal BeMC 2017.